‘Ik kom oorspronkelijk uit de Filipijnen. Daar ontmoette ik Albert op aikido, een martial art sport die we beiden beoefenen. Albert was een aantal weken op vakantie en het klikte meteen tussen ons. Al snel kregen we een relatie. De afstand was moeilijk, maar nadat we elkaar een aantal jaar kenden, besloten we om het samen in Nederland te proberen. De liefde heeft mij dus hierheen gebracht en ik heb het hier erg naar mijn zin. De taal leer ik mijzelf aan door zelfstudie en dat gaat best wel goed. Ik vind Nederland een mooi land, alleen het weer en het eten vind ik een stuk minder fijn. Ik kan moeilijk wennen aan de regen en aan de kou. En drop en haring… hoe kunnen jullie dat eten?! Behalve het eten van de Filipijnen mis ik natuurlijk mijn familie. Al voelt het werken bij Van der Valk ook als een soort familie.

Het is hard werken als housekeeper, maar gelukkig heb ik veel leuke collega’s. In de pauze vertellen we de grappigste verhalen aan elkaar. Ook eten we met een aantal collega’s samen. Ik neem weleens een Filipijns gerecht mee, Chicken Adobo – kip met sojasaus, ui, knoflook en azijn. Dit deel ik met mijn Thaise collega, die een Thais gerecht meeneemt. Zo eten we allebei heerlijk Aziatisch, dat vinden we toch lekkerder dan een boterham met kaas.’

'Als een gast jarig is, mogen we de kamer versieren!'

‘We lachen hier wat af met zijn allen. De housekeepers maken veel gekke dingen mee die we graag met elkaar delen. Zo hebben we samen de grootste lol als een van de schoonmakers iets te enthousiast de badkamer heeft schoongepoetst en kletsnat van de kamer afkomt. Die heeft zichzelf dan per ongeluk een douche gegeven. Ook is het altijd grappig om te raden wat voor gasten er in de kamers verblijven. Daar maken we dan ons eigen verhaal van. Uiteraard horen we weleens gekke geluiden van de kamers afkomen als we door de gangen lopen, waar we dan om moeten gniffelen. Zo vermaken we ons als hecht team goed en het houdt het werk gevarieerd. Echt geen dag is hier hetzelfde. Naast alle gezelligheid onderling is waardering van onze gasten ook iets om vrolijk van te worden. Laatst waren er Belgische gasten zo blij met de kamerschoonmaak, dat zij het gehele housekeepingteam vijf euro fooi per persoon gaven. Dat is toch geweldig? Ook vinden we regelmatig geschreven kaartjes op de kamers waarop staat dat gasten erg tevreden waren met de kamer en met de schoonmaak, zo lief. Wat ik zelf heel leuk vind, is dat wij als housekeeping de kamers mogen versieren als er gasten inchecken die bijvoorbeeld jarig zijn of hier hun huwelijksnacht doorbrengen. Wij maken dan een ballonnenboog of versieren de kamers romantisch met rozenblaadjes en zwanen gevouwen van handdoeken. Al is het soms best lastig om die handdoeken er ook echt als zwaan uit te laten zien.’

‘Elke keer wanneer ik op mijn werk kom, beginnen mijn collega’s “Maria, Maria, Maria” te zingen. Daar moet ik steeds om lachen. Het zegt ook veel over de fijne sfeer die we onderling hebben. Ik word door hen ook wel ‘vrouw van de cappuccino’ genoemd, want ik drink dat elke dag wel een of twee keer. Dat vind ik heerlijk en het geeft me goede energie voor de dag.

In september 2016 ben ik samen met mijn twee dochters vanuit Portugal naar Nederland verhuisd, terwijl mijn zoon met zijn vrouw naar het Verenigd Koninkrijk vertrok. Mijn man was al een tijd in Nederland voor werk, dus het was heel fijn om weer samen te zijn. In november van datzelfde jaar gingen mijn dochter en ik op sollicitatiegesprek bij Hotel Zaltbommel. Omdat mijn dochter Engels sprak, werd ze direct aangenomen. Ik sprak alleen Portugees en kreeg het advies om eerst de Nederlandse taal te leren en daarna opnieuw te solliciteren. Na een aantal maanden vroeg de supervisor van mijn dochter of ik nog steeds geïnteresseerd was om bij in het hotel te komen werken. Dit was geweldig nieuws, natuurlijk wilde ik dat graag!  Zo begon ik als kamermeisje. In het begin was ik onzeker en praatte ik niet zoveel met mijn collega’s, omdat ik de taal niet goed verstond. Gelukkig was iedereen erg aardig en probeerde me altijd te helpen. Toen ik hier een paar maanden werkte, werd me gevraagd of ik de waterkoker wilde schoonmaken. Maar ik verstond alleen het woord “water” en dacht: wat bedoelen ze nu toch? “Iets met water” bracht mij op het idee om alle ramen extra goed schoon te maken en ik liet de waterkoker onaangeroerd. Daar hebben we achteraf erg om moeten lachen. Gelukkig werken we nu vaker met Google Translate, dat helpt enorm.’

Geen dag is hetzelfde.